Β.Καλονάρου

Guillain-Barré, δεν πρόκειται για κάποιον οίκο υψηλής ραπτικής ούτε για κάποιο γαλλικό γλυκό τύπου crème brûlée, πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο και σοβαρό σύνδρομο.

Το σύνδρομο Guillain-Barré είναι μια σπάνια νόσος, που μπορεί να αποβεί πολύ σοβαρή. Επηρεάζει τα περιφεριακά νεύρα, δηλαδή αυτά που βρίσκονται εκτός του κρανίου και της σπονδυλικής στήλης. Αν και αυτή η νόσος είναι πολύ σπάνια, προκαλεί μεγάλη ανησυχία, επειδή συχνά ο ασθενής παρουσιάζει κάποιου βαθμού παράλυση. Αν οι μύες του θώρακα προσ-βληθούν, τότε θα επηρεαστεί η λειτουργία της καρδιάς και η δυνατότητα του ασθενούς να αναπνέει, οπότε θα χρειαστεί υποστήριξη από αναπνευστήρα για κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτή η παράλυση όμως συνήθως είναι προσωρινή. Απαντάται σε 1 άτομο στα 100.000. Η νόσος δεν μεταδίδεται και στις περισσότερες περιπτώσεις θεραπεύεται πλήρως.

Δυστυχώς, η νόσος χτύπησε ένα κοριτσάκι 13 χρονών εδώ, στο Χαλάνδρι. Το κοριτσάκι από τη μια μέρα στην άλλη παρέλυσε. Τα πρώτα εικοσιτετράωρα στο νοσοκομείο ήταν δύσκολα και οι γιατροί πολύ επιφυλακτικοί. Οι γονείς σε απόγνωση. Οι συμμαθητές του παιδιού και οι καθηγητές του σχολείου ανάστατοι. Από την πρώτη στιγμή έσπευσαν στο πλευρό της Κωνσταντίνας. Το κοριτσάκι ζούσε το δικό του δράμα, βλέποντας και καταλαβαίνοντας τα πάντα, μην μπορώντας όμως να κινηθεί καθόλου. Οι ώρες αγωνίας της Κωνσταντίνας και των γονιών της ήταν ατελείωτες και βασανιστικές. Η αβεβαιότητα για την εξέλιξη της ασθένειας έκδηλη. Κυρίως όμως στο μυαλό όλων στριφογύριζε ένα μεγάλο «γιατί;».

Μετά από μερικές εβδομάδες η Κωνσταντίνα άρχισε να συνέρχεται. Σιγά σιγά ξεκίνησε να κινεί τα χέρια της και η παράλυση σταδιακά μειωνόταν. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές η Κωνσταντίνα στέκεται υποβασταζόμενη. Αναρρώνει σταδιακά αλλά σταθερά. Μπορεί να χρειαστεί αρκετός χρόνος αλλά θα γίνει καλά. Θα της συμπαρασταθούν όλοι, γονείς, συγγενείς, φίλοι.

Εκεί, όμως, που θα ήθελα να σταθώ είναι στη στάση του σχολείου. Ήταν πραγματικά συγκινητική η ευαισθητοποίηση που έδειξαν οι καθηγητές και η διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου Χαλανδρίου. Το κοριτσάκι κινδύνευε να χάσει τη χρονιά. Κάποιοι καθηγητές, που πολύ θα ήθελα να αναφέρω τα ονόματα τους, προθυμοποιήθηκαν να αναπληρώσουν τα κενά του παιδιού, κάνοντας του ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι, δωρεάν εννοείται. Παρακάμπτοντας τις διαδικασίες και την κωλυσιεργία του δημοσίου, πήραν την πρωτοβουλία και στάθηκαν δίπλα στο παιδί. Το βοήθησαν και το βοηθούν να προχωρήσει δίνοντας τον καλύτερο τους εαυτό.

Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο σε αυτούς τους ανθρώπους που διατηρούν τις αρχές τους και τις αξίες τους, ένα μεγάλο μπράβο στη διευθύντρια του σχολείου, που από την πρώτη στιγμή βρέθηκε δίπλα στο παιδί, και ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα μαθήματα ήθους και ανθρωπιάς που ακόμη μας δίνουν κάποιοι άνθρωποι!