ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ... ΣΩΤΗΡΙΑΣ
|
Ζ
|
ούμε ίσως τις κρισιμότερες εβδομάδες της νεότερης Ελληνικής
Ιστορίας. Η χώρα βρίσκεται ένα βήμα πριν την κατάρρευση. Οι παραδοσιακοί
πολιτικοί συνδυασμοί έχουν απαξιωθεί και όλοι ψάχνουν την πρόταση που θα
σκορπίσει αισιοδοξία στον ταπεινωμένο λαό. Τρεις μήνες με κυβέρνηση
συνεργασίας τριών κομμάτων βρισκόμαστε πιο πίσω από εκεί που ξεκινήσαμε,
καθώς αντί να ασχολούνται με το πραγματικό πρόβλημα, κωλυσιεργούν, αμφισβητούν
τις προτάσεις της Τρόικας, κοροϊδεύουν και ετοιμάζονται για εκλογές, έχοντας
απέναντι τους τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού και φυσικά την Αριστερά.
Διαβάσαμε την είδηση πριν από λίγες μέρες και ειλικρινά
εντυπωσιαστήκαμε. Έγινε, λέει, σύσκεψη των εξής αριστερών κομμάτων: ΣΥΡΙΖΑ,
ΜΕΑ, ΔΕΑ, ΔΗΚΚΙ, ΚΟΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΝΑΡ, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, ΑΠΟ, ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΝΕΩΣΗ,
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΤΤΙΚΗ, ενώ παραβρέθηκε και το ΑΚΕΠ. Το τι ακριβώς συζήτησαν δεν το
μάθαμε, όμως είναι απολύτως βέβαιο ότι συμφώνησαν πως θα διαφωνήσουν.
Ευρύτερη Αριστερά λοιπόν, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΔΗΜΑΡ και όλες οι προαναφερθείσες
συνιστώσες σε σταθερή τροχιά αντίστασης και αντίδρασης. Ο κόσμος θα περίμενε,
έχοντας απογοητευτεί από τα κόμματα εξουσίας, να βρει καταφύγιο και ελπίδα σ’
ένα άλλο πολιτικό χώρο και δη την Αριστερά. Θα περίμενε, όλοι αυτοί να μπουν
κάτω από μια στέγη, να συμφωνήσουν στο αυτονόητο, την ανάσταση της πατρίδας
τους, και να εμπνεύσουν το λαό. Θα περίμενε η Αριστερά να αδράξει την
ιστορική ευκαιρία που της παρουσιάζεται και με ρεαλιστικές απόψεις να οδηγήσει
στην έξοδο από την κρίση. Θα περίμενε να αφήσει πίσω τη μιζέρια που την
διακατέχει, την παθογένεια και την εσωστρέφεια και να διεκδικήσει αυτό που η
Ιστορία θεωρεί πως της έχει στερήσει.
Αντ’ αυτού όμως, η Αριστερά αναλώνεται σε ατέρμονες
συζητήσεις, ανεδαφικές προτάσεις, αντιστασιακές παρόλες, ανέφικτες προοπτικές.
Αν συνυπολογίσουμε την ανυποληψία των κομμάτων εξουσίας, γίνεται κατανοητό πόσο
στρεβλό είναι σήμερα το πολιτικό μας σύστημα. Την ώρα που γράφονται αυτές οι
γραμμές βρισκόμαστε λίγο πριν το Γερμανό κομισάριο που θα εγκατασταθεί εδώ, ώστε
να μπορέσει να εφαρμόσει αυτά που οι ίδιοι που τα ψηφίζουν και τα αποδέχονται
δεν είναι ικανοί να τα εφαρμόσουν. Και το ερώτημα είναι: θέλουμε να σωθούμε;
Διότι αν εμείς δεν θέλουμε, κανένας δεν πρόκειται να μας σώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου