Συνεντεύξεις

                Eλευθερία                                   Αρβανιτάκη

Αγαπημένη σε όλους, με τη ζεστή, αισθαντική φωνή της η Ελευθερία Αρβανιτάκη μας ταξιδεύει, εδώ και τρεις δεκαετίες, σε μουσικά μονοπάτια που συνδυάζουν αρμονικά, μ’ έναν μαγικό τρόπο, το λαϊκό, το ρεμπέτικο, το έντεχνο και το σμυρνέϊκο τραγούδι.

Συνεργαστήκατε με πολλούς και σημαντικούς συνθέτες, όπως ο Νίκος Ξυδάκης, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο Διονύσης Σαββόπουλος, ο Βαγγέλης Γερμανός, ο Δημήτρης Παπαδημητρίου και άλλοι. Κάνοντας έναν απολογισμό, ποια συνεργασία θεωρείτε ορόσημο στην καριέρα σας;

Όσες φορές μου έχουν κάνει αυτή την ερώτηση, ενώ θα μπορούσα πραγματικά να σταθώ σε όλες τις συναντήσεις με όλους τους σπουδαίους συνθέτες, στιχουργούς, ποιητές και μουσικούς με τους οποίους έχω συμπορευτεί όλα αυτά τα χρόνια, θεωρώ ότι θα πρέπει να αναφερθώ σε αυτή τη συνάντηση με τους ερασιτέχνες μουσικούς, τότε με τους οποίους όλοι μαζί απαρτίσαμε την Οπισθοδρομική Κομπανία. Είναι πολύ σημαντικό να βγαίνεις από μια ομάδα, είναι πολύ σημαντικό να έχεις ξεκινήσει από ένα γκρουπ - γιατί στην ουσία εγώ από ένα γκρουπ ξεκίνησα στο οποίο έμεινα για πέντε χρόνια. Ήταν πέντε χρόνια εξαιρετικά,δημιουργικά και τα θεωρώ από τα σημαντικότερα χρόνια της μουσικής μου ζωής.

Tα περισσότερα τραγούδια σας ερμηνεύονται με ιδιαίτερη ευαισθησία και τρόπο βαθιά συγκινησιακό. Τα ζείτε τα τραγούδια σας;

Με κάποια τραγούδια μπορείς να ταυτιστείς, άλλα τραγούδια μπορεί να έχουν κάποια αναφορά σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής σου, αλλά θα έλεγα ότι τα περισσότερα τραγούδια ένας ερμηνευτής τα πλησιάζει, όπως ένας ηθοποιός που ερμηνεύει ένα ρόλο. Δηλαδή υποδύεται ένα αίσθημα το οποίο όμως πρέπει να σέβεται βαθιά. Κι αυτό είναι που κάνει σημαντική μια ερμηνεία: όταν ο ερμηνευτής ταυτιστεί με αυτό το αίσθημα, έστω κι αν δεν του ανήκει.

Yπάρχει κάποια συνεργασία που θα θέλατε να κάνετε και απλώς δεν έτυχε;

Συνήθως δεν ανακοινώνω τις επιθυμίες μου. Τις κρατάω για μένα και προσπαθώ να τις υλοποιήσω.

Διανύουμε μια πολύ δύσκολη περίοδο ως έθνος και κανείς δεν γνωρίζει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Πώς φτάσαμε ως εδώ; Πού πιστεύετε ότι θα οδηγηθούμε;

Κατ’ αρχήν νομίζω ότι υπάρχει τεράστια ευθύνη των πολιτικών, καθώς μια σειρά πολιτικών έχει οδηγήσει την χώρα σε αυτή την πολύ δυσάρεστη και δύσκολη κατάσταση. Μια τεράστια όμως ευθύνη ανήκει και σε όλους εμάς, γιατί ενώ ξέραμε, και ίσως και να αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατό να επιζούμε χωρίς να παράγουμε, συνεχίζαμε να ζούμε με το «όραμα» της πισίνας και μιας ευζωίας χωρίς λόγο και δεν κάναμε τίποτα απολύτως γι’ αυτό. Αντίθετα, σταματήσαμε να μιλάμε για τις ρεμούλες και την κακοδιοίκηση, βολευτήκαμε όλοι. Όσο για το άλλο σκέλος της ερώτησης, επιτρέψτε μου να απαντήσω για το πού θα ήθελα να οδηγηθούμε. Άλλωστε ούτε οι οικονομολόγοι φαίνεται να μπορούν να απαντήσουν για το πού θα οδηγηθούμε, αφού κάθε κίνηση που κάνουν μοιάζει να μην τους βγαίνει! Προς το παρόν ζούμε με θέα το φόβο και το άγνωστο. Το μόνο λοιπόν που θα μπορούσα να πω είναι να ευχηθώ όλο αυτό να οδηγήσει στο να καθαρίσει «η κόπρος του Αυγεία» και να ευχηθώ επίσης για την ενδυνάμωση συναισθημάτων, όπως η αλληλεγγύη, η γενναιοδωρία, η γενναιοψυχία.

Tι απεχθάνεστε περισσότερο στη σημερινή κοινωνία;

Γενικότερα απεχθάνομαι στην ανθρώπινη φύση το φανατισμό, την αδιαλλαξία και το αίσθημα ότι κάνεις κάτι σημαντικότερο από αυτό που πραγματικά κάνεις - το τελευταίο δυστυχώς το βλέπουμε όλο και συχνότερα σε όλες τις κατηγορίες, είτε μιλάμε για μουσικούς, είτε για πανεπιστημιακούς, είτε για επιχειρηματίες, είτε για λογοτέχνες. Επίσης απεχθάνομαι την αγένεια.

Eίστε βαθιά θρησκευόμενη;

Είμαι θρησκευόμενη; Δεν ξέρω.

Αγαπημένος προορισμός;

Όλος ο πλανήτης.

Aγαπημένο τραγούδι;

Αγαπημένα τραγούδια έχω πολλά. Αλλά για την περίοδο που περνάμε θα πώ το «Imagine» του John Lennon.

Διεθνής καριέρα, δισκογραφία, παραστάσεις, συναυλίες. Υπάρχει χρόνος για τις δικές σας προσωπικές στιγμές;

Τον τελευταίο καιρό ευτυχώς όλο και περισσότερος!

Συνεχίζετε τις παραστάσεις ΠΑΜΕ ΞΑΝΑ ΣΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ στο gazARTE κάθε Σάββατο και Κυριακή με μεγάλη επιτυχία. Τι άλλο μας ετοιμάζετε;

Είμαι στο στούντιο, ετοιμάζω καινούρια τραγούδια και, όπως καταλαβαίνετε, μια τέτοια δημιουργική περίοδος με γεμίζει χαρά. Αυτές τις μέρες ακούγεται στα ραδιόφωνα ένα καινούριο τραγούδι με τίτλο «Το άρωμα» σε μουσική Νίκου Αντύπα και στίχους Νίκου Μωραΐτη. Η παραγωγή είναι του Γιώργου Κυβέλου και η ενορχήστρωση του Soumka.

Σας ευχαριστούμε πολύ.

Κυριακή Γκότση - Μάγκουρα:
“Η Τoπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί μια μορφή άμεσης δημοκρατίας”

Σ

υνεχίζοντας τις συνεντεύξεις με τους Δημοτικούς Συμβούλους του Χαλανδρίου, επιλέξαμε την κ. Κική Γκότση,  του συνδυασμού ΧΑΛΑΝΔΡΙ - ΦΙΛΙΚΗ ΠΟΛΗ, εκλεγμένη δημοτική σύμβουλο από το 1986 με μεγάλη εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση και σημαντική δράση.

Είστε ένα έμπειρο στέλεχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που δραστηριοποιείται πολλά χρόνια στο Χαλάνδρι. Πιστεύετε πως ο Καλλικράτης έφερε τις προσδοκώμενες αλλαγές στο Δήμο;

Ο Καλλικράτης είναι η υλοποίηση των σύγχρονων αναγκών της Αυτοδιοίκησης. Είναι παρακινδυνευμένο να εξάγουμε αποτελέσματα όχι μόνο για το σύντομο χρόνο που έχει εφαρμοστεί, αλλά και για το λόγο ότι η εφαρμογή του συνέπεσε με μια τόσο δύσκολη συγκυρία γενικότερα . Σε κάθε περίπτωση ήδη όσο έχει εφαρμοστεί, π.χ στην σύμπτυξη νομικών προσώπων του Δήμου, έχει επιφέρει εξοικονόμηση πόρων και χώρων.

Εκείνο που περιμένουμε είναι να μετεξελίξει το δήμο μας, έτσι ώστε να παρεμβαίνει άμεσα στην καθημερινότητα του πολίτη, ταυτόχρονα να προβάλλει και να αναπτύσσει ικανότητες των πολιτών του και γενικότερα να νιώθει ο δημότης το δήμο μια προέκταση του σπιτιού του.

Tι περιθώρια βελτίωσης υπάρχουν σ’ ένα Δήμο μέσα στο συγκεκριμένο οικονομικό κάδρο που έχει μπει η χώρα τα τελευταία χρόνια;

Ο Δήμος εν ευρεία εννοία έχει πάντα τρόπους να ανταποκρίνεται στον ρόλο του. Η ύπαρξη κονδυλίων αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα, όμως αν η διαχείριση γίνεται σωστά, με πνεύμα «οικονομίας», αλλά κυρίως με όραμα και στόχους για την πόλη και τους κατοίκους της,του επιτρέπει να ανταποκρίνεται σε πολλούς ρόλους, στους οποίους η κεντρική διοίκηση δεν έχει τη δυνατότητα.

Η Τ.Α. αποτελεί μια μορφή άμεσης δημοκρατίας. Δίνεται η δυνατότητα παρέμβασης στην διαμόρφωση των αυριανών πολιτών της τοπικής κοινότητας μέσω των οργάνων της Τ.Α. διατηρώντας παράλληλα την άμεση σχέση με το δημότη. Έχει τη δυνατότητα να αποτελεί τον συντονιστή, έτσι ώστε ακόμη και σε τέτοιες δύσκολες οικονομικές συγκυρίες να ενεργοποιούνται και εξελίσσονται όλες εκείνες οι δυνάμεις του δήμου, που θα συμβάλλουν στην ενίσχυση της αλληλεγγύης των δημοτών αλλά και στην υποστήριξη των πολιτικών που θα δώσουν εφόδια και ελπίδα για το μέλλον.

Πιο συγκεκριμένα, πιστεύω ότι ο Δήμος μπορεί να στηρίξει τον πολιτισμό γιατί μέσα από εκεί αντλούνται δυνάμεις και ανοίγονται ορίζοντες.

Εχετε θητεύσει σε διάφορες θέσεις τόσο ως Διοίκηση όσο και ως Αντιπολίτευση. Ποια θεωρείτε την κορυφαία πολιτική σας δράση, κάτι για το οποίο είστε υπερήφανη τόσα χρόνια;

Θα μπορούσα να θυμηθώ πολλές στιγμές, γιατί έτυχε να θητεύσω σε μια περίοδο που η Τ.Α. είχε αρχίσει να αναπτύσσεται σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Κυρίως γιατί σε κάποιες από της θητείες διοίκησης, που συμμετείχα, υπήρχε μια συλλογική προσπάθεια τα αποτελέσματα της οποίας πραγματικά μας έκαναν όλους περήφανους, όπως επί παραδείγματι όταν όλα τα δημοτικά σχολεία έγιναν πρωινά - αναφέρομαι στην θητεία μου ως Aντιδημάρχου - η ανάπτυξη της Φιλαρμονικής, η κατασκευή του Γυμναστηρίου στο Κάτω Χαλάνδρι, αλλά και η συγκίνηση που πήρα όταν είδα με πόση αγάπη οι Χαλανδραίοι, κυρίως γονείς από τα σχολεία, φιλοξένησαν και φρόντισαν τα παιδιά, που είχε φέρει για λίγο καιρό η ΚΕΔΚΕ από την τότε δοκιμαζόμενη Γιουγκοσλαβία.

Κυρία Γκότση, Ζαφειρόπουλος ή Κουράσης;

Στάθης Ανδρεόπουλος.

Ας πάμε σε πιο προσωπικές ερωτήσεις. Έχετε τρία παιδιά, μια ευτυχισμένη οικογένεια και μια επιτυχημένη επαγγελματική καριέρα. Πώς έχετε καταφέρει τόσα χρόνια να συνδυάσετε τις χρονοβόρες πολιτικές σας αναζητήσεις με την οικογένεια και τη δικηγορία;

Ο χρόνος είναι κάτι που τον δημιουργείς θέτοντας τις προτεραιότητες και κυρίως έχοντας συγκεκριμένους στόχους. Η συνεισφορά για το κοινό καλό, όπως είναι η ενασχόληση με τα κοινά, αποτελεί σημαντική προσωπική μου αξία και η οικογένειά μου αποτέλεσε βασικό κίνητρο για να έχω ενεργή συμμετοχή, καθώς ήθελα και θέλω να ζουν σε μια πόλη που να είναι ανθρώπινη και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους. Η δικηγορία, από την άλλη, είναι ένας επαγγελματικός χώρος που σου δίνει πέρα από γνώσεις ικανότητες να διαχειρίζεσαι αντιξοότητες της ζωής. Και τέλος να πω ότι η μητέρα μου έλεγε « ο άνθρωπος όταν θέλει όλα τα μπορεί». Να προσθέσω ότι ότιδήποτε κάνει κανείς να το κάνει με αγάπη.

Κλείνοντας θα θέλαμε να κάνετε μια ευχή για την πόλη μας.

Να παραμείνει ένα προάστιο με ενεργούς δημότες και αλληλεγγύη. Το οφείλουμε στις νέες γενιές.

Ευχαριστώ πολύ

  Σέργιος Γκάκας

Α

στυνομικές ιστορίες, ιστορίες μυστηρίου, θεατρικές παραστάσεις για παιδιά, σκηνοθεσία. Τι σας ελκύει περισσότερο;

Περισσότερο με ελκύουν οι άνθρωποι που αγαπώ και οι άνθρωποι που θέλω να μ’ αγαπήσουν. Εκεί, πάντοτε, βρίσκεται η αρχή για μένα, μιας και μετά από 35 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με όλα αυτά, αισθάνομαι ακόμα ερασιτέχνης. Μπορεί να στάθηκα τυχερός γιατί πάντα γύρω μου είχα ανθρώπους που με στήριζαν και δεν επέτρεπαν στην οκνηρία μου να πάρει το πάνω χέρι. Αν μου βάζατε το πιστόλι στον κρόταφο θα διάλεγα το γράψιμο, το θέατρο είναι πιο κουραστικό και έχει περισσότερες ευθύνες.

Ποια είναι η σχέση σας με το Ναύπλιο;

Από το 1993, με ελάχιστα διαλείμματα, εργάζομαι μερικούς μήνες το χρόνο στο Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου. Αντιμετωπίζω την παρουσία μου εκεί περισσότερο σαν μια δυνατότητα κοινωνικής παρέμβασης και στήριξης ανθρώπων που θέλουν να ζωντανέψουν μια μικρή κοινωνία και λιγότερο σαν «καθαρή» καλλιτεχνική δημιουργία. Και είμαι χαρούμενος γιατί όλα αυτά τα χρόνια, βοήθησα να δημιουργηθούν εστίες, παρέες και δεσμοί που ομορφαίνουν την πόλη.

Εδώ και πολλά χρόνια ζείτε και κινήστε στο Χαλάνδρι. Πείτε μας για «Το Χαλάνδρι που γνωρίσατε» και για το Χαλάνδρι του σήμερα.

Το Χαλάνδρι που γνώρισα υπάρχει στο σημερινό Χαλάνδρι μιας και υπάρχουν ακόμα πολλοί άνθρωποι που από παλιά στεγαζόμαστε κάτω από τον ουρανό του. Γνωρίζω καθημερινά το Χαλάνδρι που αλλάζει μαζί μου και «αντιστέκομαι με τους πολίτες του» εναντίον όσων (συμφερόντων, πολιτικών, ηλιθίων) νομίζουν πως η απόκτηση πλούτου βελτιώνει τη ζωή και ξορκίζει τον θάνατο. Ο Βασίλης Νικολαϊδης, στο τραγούδι του «Στο Χαλάντρι» λέει:

Οι ξενύχτηδες εκεί ειν’ αστέρια και θεοί, είναι ωραίοι

είναι και σωβινιστές, είναι κι εγωκεντρικοί και χαλαντραίοι

γιατι εκείνος που μπορεί μες στη νύχτα να σαρκάζει ό,τι μοστράρει

δεν γουστάρει και πολύ να του κάνουν κριτική τώρα οι άλλοι

Που να φύγεις, θα χαθείς

για το κέντρο θες ολόκληρο ταξίδι

το καλύτερο κρασί όταν παρακουνηθεί, γίνεται ξύδι

σε ταβέρνες τοπικές, στα σουβλάκια και στα μπαρ, στα καφενεία

ειν’ η ντόπια μοναξιά,

στα πενήντα της τραβάει την εφηβεία.

Το Χαλάνδρι διαθέτει τέχνες και πολιτισμό; Ποια θα ήταν η δημιουργική-καλλιτεχνική- αιρετική πρότασή σας για την πόλη μας;

Στην εποχή της χρεωκοπίας το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να μαζευτούν όσοι νοιώθουν την ανάγκη για καλλιτεχνική δημιουργία και απόλαυση, να σκεφτούν, να συζητήσουν και να πράξουν. Να αξιοποιήσουν δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, να κράξουν τη δυσκοίλια και συντηρητική δημοτική αρχή που κρύβεται πίσω από τις οικονομικές δυσκολίες, να αυτενεργήσουν. Ένα παράδειγμα είναι ο «Χώρος Διαλόγου Αβέρωφ 7» που έχει οργανώσει η δημοτική συνεργασία «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και που εδώ και χρόνια κινείται, παρά τις δυσκολίες, σ’ αυτή την κατεύθυνση.

«Το Χαλάνδρι που γνώρισα» 19 Έλληνες συγγραφείς γράφουν για το Χαλάνδρι, μια επετειακή έκδοση του βιβλιοπωλείου Ευριπίδης. Υπήρξατε ένας από τους 19. Θα θέλατε να υπάρξει κάποια συνέχεια;

Μακάρι. Οι εποχές αλλάζουν και μαζί αλλάζουν αυτά που θέλουμε να πούμε. Ίσως μια έκδοση με θέμα «το Χαλάνδρι που ονειρευόμαστε» να είχε ενδιαφέρον.

Πείτε μου τις πρώτες σκέψεις που σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε τις λέξεις:

Nαύπλιο: Μια γηραιά κυρία, όμορφη όπως όλες οι κυρίες, που κοιτάζεται σ’ έναν καθρέφτη θολό από την υγρασία.

Χαλάνδρι: Οι γονείς μου, σουβλάκια στον Καραδήμα, μπάλα στα γουρουνάδικα, ο σύλλογος Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ, ο Αφεντούλης, οι Άστεγοι, η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΣΤΑ FM.

Αλλά και η Εύη Ολυμπίτου, ο Μίμης Βασιλόπουλος, ο Γρηγόρης Ελευσινιώτης, ο Νίκος Κουλούρης, ο Τάσος Κατής, ο Θανάσης Μπελέσης, ο Ηλίας Βούζας, ο Μιχάλης Θεοδωρίδης, η Βούλα Μανή…

Έρωτας: …

Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957.

Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο PARIS – VIII.

Από το 1979 εργάζεται ως σκηνοθέτης.

Έχει συνεργαστεί με τον θίασο των Άστεγων, το Εθνικό Θέατρο, τη Λυρική Σκηνή, τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα Καλαμάτας, Ρόδου, Ρούμελης, το Δημοτικό Θέατρο Ναυπλίου, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Θέατρο της Άνοιξης, το Θέατρο του Νέου Κόσμου, τους Ex Animo κ.ά. Έχει σκηνοθετήσει και επεξεργαστεί δραματουργικά, έργα των Σεβαστίκογλου, Τερζάκη, Άκη Δήμου, Ποντίκα, Θωμά Κοροβίνη, Ιωάννας Καρυστιάνη, Παύλου Μάτεσι, Σαίξπηρ, Τσέχοφ, Μπρεχτ, Μπύχνερ, Μαριβώ, Σινιστέρρα, Μπέρνχαρντ, ντε Μυσσέ κ.ά.

Για αρκετά χρόνια εργάστηκε ως παραγωγός στο Πρώτο και το Τρίτο πρόγραμμα της ΕΡΑ και στον πειρατικό σταθμό Κοκκινοσκουφίτσα στα FM.

Έχει γράψει 4 θεατρικά έργα για παιδιά, διηγήματα και δύο μυθιστορήματα (Κάσκο και Στάχτες) που έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, ιταλικά και αγγλικά.