Δ.Στάμου

Costa Concordia:
το ναυάγιο της κοινωνίας

Μ

ετά από κάθε δυσάρεστη εξέλιξη ή τραγικό περιστατικό είναι σύνηθες να αναδεικνύονται παράμετροι και στοιχεία, τα οποία στην καθημερινότητα αγνοούνται. Το πρόσφατο ναυάγιο του ιταλικού κρουαζιερόπλοιου Costa Concordia στα ανοικτά της Τοσκάνης έφερε στο φως όμως κάτι περισσότερο. Τις συγκρουόμενες αντιλήψεις, συμπεριφορές και κοσμοθεωρίες, οι οποίες διέπουν τον σύγχρονο κόσμο. Η διαφορά αρχών και αξιών αναδείχθηκε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο, ιδιαιτέρως από τη δημοσιοποίηση της συνομιλίας που είχαν ο μοιραίος καπετάνιος με τον αξιωματικό του λιμενικού. Ο διάλογος ήταν συγκλονιστικός. Ο λιμενικός, όταν αντελήφθη ότι ο πλοίαρχος είχε εγκαταλείψει το μισοβυθισμένο πλοίο και είχε αφήσει στην τύχη τους χιλιάδες επιβάτες και το πλήρωμα, εξοργισμένος του συνιστούσε να επιστρέψει στο πόστο του και τον διέταξε να πράξει το καθήκον του. Να ενεργήσει δηλαδή, ως όφειλε, και να συντονίσει την επιχείρηση διά ζώσης εγκαταλείποντας το πλοίο τελευταίος.

Εδώ λοιπόν αναδεικνύονται οι δύο κόσμοι. Το φαύλο περιβάλλον των τελευταίων ετών, όπου είχε γαλουχηθεί ο καπετάνιος «του γλυκού νερού», ο οποίος εν ώρα υπηρεσίας έκανε τα γλυκά μάτια στην ξανθιά χορεύτρια, ίδιος δηλαδή με τη νοοτροπία του «μπούνγκα-μπούνγκα». Τη νοοτροπία του εφήμερου, της προχειρότητας, της επίπλαστης ευημερίας, που σημάδεψε την προ κρίσης εποχή και μας οδήγησε στα πολιτικο-οικονομικά, κοινωνικά και πολιτισμικά αδιέξοδα. Ο δεύτερος κόσμος, εκείνος της ευσυνείδητης άσκησης των καθηκόντων στην υπηρεσία του πολίτη.

Από τη σύγκρουση αυτή - δυστυχώς λόγω της τραγωδίας - ανεδείχθη ένα αισιόδοξο συμπέρασμα. Η επικράτηση της δεύτερης άποψης, η οποία έγινε σύνθημα και, εκτός από τη συνείδηση, αποτυπώθηκε με το ιταλικό ταμπεραμέντο σε μπλουζάκια κατακλύζοντας όλη την Ιταλία: «Γύρνα στο πλοίο ρε». Μια παραίνεση - αντίδραση που θα έπρεπε να είχε ειπωθεί εδώ και χρόνια σε κάθε ανεύθυνο δημόσιο λειτουργό. Όχι μόνο της Ιταλίας, αλλά ιδιαιτέρως της χώρας μας, που συνήθως αποτελεί κακέκτυπο.

Οποία σύμπτωσις όμως! Και τις δύο ανέλαβαν να σώσουν τραπεζίτες. Εκείνο που μένει να δούμε είναι αν θα σώσουν το σύστημα που υπηρετούν ή τις κοινωνίες που βουλιάζουν.