Π.Γεωργιάδης

Μην ασελγείτε πάνω στο «κουφάρι»

Του Πάτροκλου Γεωργιάδη patroklosgeorgiadis@yahoo.com

Τ

ην ιστορία μού την αφηγήθηκε φίλος δικηγόρος, ο οποίος εξαιτίας της μείωσης της «δικηγορικής ύλης» που επέφερε η κρίση, συχνάζει καθημερινώς και επί τρίωρον σε καφενείο της οδού Σκουφά, στο κέντρο της Αθήνας, αναλύοντας μετά ομοιοπαθών την κατάσταση:

«Ήταν ένα αυτοκίνητο καλοφτιαγμένο, προηγμένο τεχνολογικά που έτρεχε σε αγώνες. Αν και άλλαζε συχνά οδηγούς κατόρθωνε να πλασάρεται στις πρώτες θέσεις, θες γιατί ήταν αξιόπιστο, θες γιατί ήταν όμορφο, θες γιατί οι οδηγοί το πίεζαν λίγο παραπάνω απ’ ότι έπρεπε, πάντως τα κατάφερνε. Η αλήθεια είναι ότι ήταν γερή κατασκευή και το τελευταίο service είχε καταλήξει να μετατραπεί σε γενική επισκευή, οπότε κέρδισε χρόνο ζωής.

Από το αυτοκίνητο κέρδιζαν πολλοί. Κερδοσκόποι, ραντιέρηδες και τοκογλύφοι ήταν οι πιο ωφελημένοι, αλλά τα στοιχήματα έδιναν κι έπαιρναν και κάποιες φορές καθόταν και στους πολλούς η μπίλια. Το 2004, η ιδιοκτήτρια εταιρία αποφάσισε να αλλάξει ακόμα μια φορά οδηγό. Αυτός μάλιστα ήταν συγγενής εκείνου του παλιού που είχε μεσολαβήσει για το τελευταίο service.

Χωρίς να συμβούν συνταρακτικά πράγματα, για τέσσερα - πέντε χρόνια ήταν όλοι ευχαριστημένοι μαζί του, καθώς εξασφάλιζαν καλά κέρδη και οι προοπτικές ήταν ακόμη καλύτερες. Τους ενοχλούσε βέβαια κάποιες φορές γιατί δεν ήθελε να τρέχει σε όλους τους αγώνες (κάνα δυο φορές μάλιστα είπε όχι σε μεγαλομετόχους από το εξωτερικό), αλλά πάντως το 2007 του ανανέωσαν το συμβόλαιο. Το αμάξι πιεζόταν και πιεζόταν, όταν κάποια στιγμή ο οδηγός απευθύνεται στην εταιρεία λέγοντας ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Το όχημα χάνει λάδια, έχουν καεί φλάντζες, το σύστημα διεύθυνσης θέλει αλλαγή και εν πάση περιπτώσει είναι επικίνδυνο και για τον οδηγό του και για τους θεατές, αλλά το κυριότερο είναι ότι οι ιδιοκτήτες θα το χάσουν οριστικά.

Η εταιρεία ταράχτηκε πολύ. Είχε και κάποιες υπόνοιες ότι το team που υποστήριζε τον οδηγό έπαιζε παράνομο στοίχημα οπότε... Τότε βρέθηκε ένας οδηγός από τα αζήτητα. Πήρε την ευκαιρία και λέει: «Ρε σεις, μην τον ακούτε αυτόν! Το αυτοκίνητο είναι μια χαρά. Σας δουλεύει άγρια. Δώστε το σ’ εμένα να το οδηγήσω και θα δείτε. Ένα πλυσιματάκι θα κάνουμε κι ένα γυάλισμα. Όλα θα είναι καλά. Αφήστε που εγώ θα τα έχω καλά με τους ξένους «παίκτες» και δεν θα χάνουμε ούτε έναν αγώνα.

Το 44% των μετόχων πείστηκε από τον φέρελπι οδηγό ο οποίος είχε τρέξει και σε διάφορα πρωταθλήματα β’ κατηγορίας στο εξωτερικό και έμοιαζε πολύπειρος. Σύμφωνα με το καταστατικό της εταιρείας όποιος συγκεντρώσει τέτοιο ποσοστό προτίμησης παίρνει και τη δουλειά. Έτσι κι έγινε.

Δύο χρόνια μετά, η εταιρεία του «έσπασε» το συμβόλαιο και τώρα όλοι προσπαθούν να του αφαιρέσουν και την άδεια οδήγησης, καθότι κρίθηκε ιδιαιτέρως επικίνδυνος. Όμως τι τα θες, τι τα γυρεύεις. Το αμάξι διαλύθηκε. Πόρτες, παράθυρα, παρ μπριζ δεν υπάρχουν. Παρκαρισμένο στο υπόστεγο χρησιμεύει ως προσωρινό κατάλυμα αστέγων, ενώ τα βράδια πάνω στο καπό του συνευρίσκονται παράνομα ζευγάρια λες και θέλουν επίτηδες να ασελγήσουν πάνω στο κουφάρι».